ارتباط تناوب دعا کردن و سلامت معنوی بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی

زمینه و هدف: یکی از شایع ترین بیماری های مزمن، سرطان بوده که عاملی تنش زا در ابعاد مختلف جسمی، روانی و معنوی است. دعا کردن می تواند منبع مقاومت در برابر این بحران ها بویژه در بعد معنوی بوده و باعث ارتقای سلامت معنوی در این بیماران گردد. هدف این پژوهش تعیین ارتباط تناوب دعا کردن و سلامت معنوی بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی بوده است.   روش بررسی: این پژوهش از نوع مقطعی است. از پرسشنامه دعای meraviglia (2002) و سلامت معنوی paloutzian و ellison (1982) استفاده شد. 360 بیمار مبتلا به سرطان که بیش از 20 سال داشته، از نوع بیماری خود آگاه بوده، از توانایی خواندن و نوشتن برخوردار بوده و تمایل به همکاری داشتند در این پژوهش شرکت کردند. روش نمونه گیری از نوع مستمر بود. اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد.   یافته ها: میانگین کل نمره سلامت معنوی و تناوب دعا در این بیماران (36/14 ± 35/98) و ( 98/12 ± 5/94) بود. بین تناوب دعا کردن و سلامت معنوی این بیماران ارتباط معنی دار و مستقیم وجود داشت.(61/0 = r ،001/0= p )   بحث و نتیجه گیری: بین تناوب دعا کردن و سلامت معنوی بیماران مبتلا به سرطان ارتباط وجود دارد. لذا در مراقبت از این بیماران باید به مقوله دعا به عنوان یکی از راهکارهای ارتقای سلامت معنوی توجه شود.